نامه ایی به کرمانشاه و همکلاسی هایم

سلام! سلامی پر درود به شما باد! سلامی پر از تسلیت!

چه مقاومت بزرگی! هشت و نیمِ یک شنبه شب، شما پایداری کردید تا هفت و نیم ریشتر زمین لرزه شما را به زمین بزند؛ اما شما ایستادید. مقاومتی به یاد ماندنی! می خواهم چیزی بگویم چیزی بنویسم اما نمی توانم. دائم تصویر ساختمان خرابه ایی که هنوز باد کنک ها از آن آویزان بود و تزئیناتی که چشمک می زد به پیش روی چشمم می آید. تولدت را تبریک بگویم یا ویران شدن خانه ات را تسلیت! همکلاسی! چند روز است که به مدرسه نرفته ای؟! چند مدت است که کتاب هایت، کیف ها و دفتر هایت زیر آوار مانده است؟! فقط این را می گویم چون حرف دیگری نمی توانم بگویم. تسلیت کرمانشاه! تسلیت ایران!

فاطمه جنت فریدونی-10ساله- مرکز کتالم و ساداتشهر